اعتبار مالیاتی تحقیق و توسعه بهعنوان ابزار سیاست فناوری و نوآوری، می تواند منجر به تحریک نوآوری در سطح بنگاه های اقتصادی به ویژه بنگاه های اقتصادی به بلوغ رسیده فعلی و اتصال این بنگاه ها به بدنه واقعی اقتصاد دانش بنیان شود. مطالعات بین المللی نشان می دهد که با اعمال این مشوق مالیاتی تحقیق و توسعه، بنگاه ها هم در استراتژی و هم در اهداف راهبردی خود تغییر ایجاد می نمایند و برنامههای تحقیق و توسعه خود را با اولویت بالاتری دنبال می کنند.
«اعتبار مالیاتی تحقیق و توسعه» هزینه کردهای تحقیق و توسعه بنگاههای تجاری را مورد حمایت قرار میدهد تا ریسک انجام پروژههای تحقیق و توسعه برای شرکتها کاهش پیدا کند؛ یکی از اصلیترین موانع پیش روی اعطای اعتبار مالیاتی تحقیق و توسعه، نبود الگوی اجرایی و سازوکار شناسایی و اندازه گیری دقیق حجم فعالیتهای تحقیق و توسعه بنگاههای تجاری در کشور است. بر این اساس، در این گزارش با استفاده از مفاهیم تحقیق و توسعه در راهنمای فراسکاتی، تجربیات بینالمللی اجرای اعتبار مالیاتی تحقیق و توسعه و همچنین مصاحبهها با کارشناسان و بررسی شرایط و وضعیت قانونی و اجرایی نظام مالیاتی کشور به طراحی الگوی اجرایی و قابل انجام اعطای اعتبار مالیاتی تحقیق و توسعه بنگاههای تجاری ایران و ارائه یک توصیه سیاستی پرداخته شده است.